‘Heey mister ‘

Van 15 graden naar 30 graden. Van eikenbomen naar palmbomen. Van een drukke stad naar een rustig plekje bovenaan een doodlopende weg op de berg Kusu Kusu Sereh. Van de chocolade pepernoten naar echt smerige choco-koekjes. Van een land vol Moslims, naar een land nog voller met moslims. Van het westerse Nederland, naar het tropische Indonesië. Ik ben op Ambon!

Precies vandaag ben ik alweer een week weg van huis. Vorige week dinsdag 25 september 2012 ben ik met vier andere meiden naar Ambon gevlogen. Met Tessa, Marije en Amber zijn we om 1815 uur vertrokken naar Istanbul, vervolgens naar Jakarta met een tussenstop op Singapore om vervolgens naar Ambon te vliegen.

De reis verliep eigenlijk prima. Het was een lange vlucht, maar het ging wel prima. Tot de laatste vlucht van Jakarta naar Ambon. Jeetje wat duurde dit lang zeg! Ik was helemaal ingesteld op een korte reis, maar hij duurde wat langer. Deze reis heeft me echt totaal genekt.

Aangekomen op Ambon moest de tijd 7 uur vooruit. We hadden een kleine twee uur aan daglicht gezien en twee hele nachten. Wanneer ik dacht dat ik naar bed moest, was het midden op de dag. Wanneer ik klaar wakker was, bleek het midden nacht te zijn. De eerste nacht: niet te doen! Om 2.22 uur waren we klaar wakker. Welkom Jetlag! Hij was aanwezig hoor!

Maar het is hier goed. We zijn in een hele zorgzame vriendelijk familie terecht gekomen. We kunnen heerlijk buiten zitten onder de overkapping. We kunnen ons echt thuis voelen, dus echt rekening houden met alle regeltjes van de do's & don'ts hoeft hier eigenlijk niet. Echt heel fijn. Er zijn gewone toiletten ( mét wc papier), het is hier netjes en schoon en het zonnetje schijnt. Het is hier over het algemeen warm. Zo'n 30 graden iedere dag. Bewolking is regelmatig aanwezig. 'S Avonds koelt het hier op de berg wel lekker af na zo'n ± 23 graden ofzo. We hebben sinds vandaag ‘rangtang'. Dit zijn vier kleine pannetjes die op elkaar gestapeld zijn. In ieder pannetje zit dan eten. Je kan zelf eten koken, maar dit is makkelijker, én goedkoop. Nou, wat willen we nog meer. Ik ben dan ( jammer genoeg even) geen student meer, maar dit staat me wel aan. We hebben een rangtang voor 3 personen, maar delen deze met z'n vieren want dat is goed te doen. Totaal kost dit per maand 750.000 roepia. Dit is 60 euro. Dus 15 euro pppm. [ €1,- is Rp.12500 ]. Je hebt dan een pannetje met stukjes vis/kip, groente, soep, en nog iets. Vanavond voor t eerst proberen.

Afgelopen zaterdag zijn we met een deel van de familie naar het strand Lung geweest. Dat zijn die mega mooie plaatjes bij ‘foto's'. We mogen niet in bikini, dus moesten in zwembroek en tshirt. Super lekker dat water. Op een gegeven moment kwam er uit de verte een jetski en bananenboot aanracen, en schreeuwde Paulien ( de vrouw des huizes): ‘Jaa daar komt onze jetski en boot, die hebben we gehuurd' . Chill!!. We moesten er dan nog wel voor betalen hoor, maar was super leuk. Nu heeft de familie besloten om iedere laatste zaterdag van de maand daar heen te gaan. Heel vervelend.

Vandaag de scholen bezocht. We hebben totaal zes scholen. Maar deze splitsen we op in drie- drie. Wel interessant hoor. De ene school ligt midden in de stad, is super klein, en daar moet nog van alles aan gedaan worden. En de andere school ligt op een mooie rustige plek en ziet er prachtig uit. Het zijn SLB scholen. Dit zijn speciaal onderwijs scholen. Er zit daar van alles door elkaar. Autisten, kinderen met een laag IQ, kinderen met zeer laag IQ, en ( jawel, zo noemen ze dat hier) buitengewoon stoute kinderen. Één school, de mooiste school, bestaat uit 20 dove kinderen. Echt super interessant om te zien. Deze docenten zijn, in tegenstelling tot veel andere docenten, echt opgeleid hiervoor. Heel mooi om te zien hoe de vrouw bij een meisje mijn naam laat uitspreken en het echt op ‘Leonie' lijkt. We hebben wel echt mega korte dagen. We gaan drie dagen lesgeven., waarschijnlijk woensdag, donderdag en vrijdag. Dan geven we de kinderen 2 uur lang les. En daarna zijn we weer vrij. De scholen liggen wel redelijk ver uit elkaar. We worden dan vervoerd met een Ojec. Dit is een motor waar we dan achterop zitten. In de stad beneden is het echt mega druk wat vervoer betreft, en het is heel erg heuvelig hier op de berg. En dan bedoel ik ook écht heuvelig met steile wegen. Maar die Ojec jongens kunnen super goed rijden, dus dat zit wel snor.

Morgen nog even naar laatste school toe, dan het één en ander inventariseren en dan volgende week beginnen. Misschien nog even proefdraaien en dan die week daarna beginnen, maar dat moeten we nog even zien.

We worden echt wel mega veel gefotografeerd. Als we ergens lopen dan zijn er mensen die dan heel lang na je kijken, wat dichterbij schuiven en dan tóch het lef hebben om te vragen of we op de foto met ze willen. Tja, en wie ‘a' zegt..... Dus uiteindelijke staan we daar steeds met verschillende mensen, kind erbij, nog een kind erbij, en 3 camera's op je gericht, om ze maar een pleziertje te doen. Maar af en toe, als we in de auto met geblindeerde ramen zitten en we staan stil, doen we wel even heel bewust het raampje dicht om de fototoestellen en pottenkijkers buiten te houden. Nou weet ik ook wel dat wij echt wel heeeel aantrekkelijk zijn, maar toch.

a.s. donderdag plannen we een stranddagje in. Hoop op heerlijk te gaan zonnen. Wel met t-shirt en korte broek uiteraard.

Ik hou ik het er even bij.

Jullie horen wel weer van me.

Dikke kus Leo

p.s. Uitleg titel: kinderen zeggen ‘Heey mister' omdat ze niet weten of je ms. of mss. bent