Indonesië

Morgen ( 25 september 2012)is het alweer zover, dan ga ik voor 4,5 maand naar Indonesië. Naar Ambon om precies te zijn.

Ik heb een paar maanden geleden een mailtje gekregen, van de organisatie waarmee ik ga, dat ze naar Ambon gaan en dat ze daar willen gaan sporten met kinderen met een beperking. Aangezien ik nog niet wist/weet wat ik nou precies wil ga doen, en me dit wel interessant leek en weer super voor de ervaringen, heb ik gereageerd op de deze mail met de gedachte: ‘Er zijn er vast zoveel die mee willen, maar dan heb ik ieder geval gereageerd, je weet maar nooit'. Ik had de mail nog niet verzonnen of een paar uur later werd ik gebeld met de mededeling dat ze wel héél erg graag wilden dat ik mee ging.
De organisatie wou erg graag een LO' er mee hebben en zoals misschien de meesten al wel weten ben ik afgelopen juni afgestudeerd aan Lichamelijk Opvoeding op de Calo in Zwolle.

Zodoende zijn alle voorbereidingen getroffen, heb ik alle vaccinaties gehad, staat de koffer nu boven op mijn kamer klaar voor gebruik. Morgen om 18.15 uur vlieg ik om vervolgens via Istanbul, Jakarta om 06.20 uur lokale tijd aan te komen op Ambon.

De tijdsverschil op Ambon is 8 uur later dan in Nederland. De temperatuur ligt daar tussen de 31 - 22 graden. Weer veel warmer, en vooral vochtiger, dan hier dus. Dit zal denk ik wel weer even wennen zijn ( net zoals vele andere dingen), maar ik hoop dat dit allemaal goed komt.

Vorige week maandag heb ik mijn eerste ( jaja, lekker optijd) bijeenkomst gehad. Voor die tijd wist ik dus nog zo goed als niet wat ik ging doen. Maar naarmate ik wat meer kwam te weten begonnen de kriebels in mijn buik te werken. Nu ga ik écht bijna!

Ik ga met drie andere Nederlandse meiden. We reizen, wonen en werken met z'n viertjes. Twee andere meiden doen ‘sport & bewegen' ( management kant) en een ander is afgestudeerd in Psychomotorische Therapie. Samen vormen we dus een mooie groep en zullen we met z'n vieren moeten werken, van elkaar leren, en bepaalde dingen gaan uitvoeren. We hebben 6 scholen. SLB scholen worden ze ook wel genoemd. Dit zijn speciaal onderwijs scholen op Ambon. Vooral veel kinderen met een verstandelijke beperking zitten op deze scholen. Ook is er een dove school waar we de kinderen blij zullen maken met sport. Ook kunnen we misschien de docenten daar wat meer ‘opleiden' en kunnen we misschien contact maken met de universiteit zodat studenten daar ook kunnen helpen, ook wanneer we weer terug zijn naar Nederland.

4 februari kom ik weer terug. Als het goed is komen er dan weer ander studenten/ ‘geen- studenten-meer' om verder te gaan met het project.

We wonen bij een vrouw in huis die daar met haar man en gezin woont. Zij woont op een berg Kusu Kusu Sereh dat ongeveer 15 minuutjes met openbaar vervoer is vanaf de stad. Er zijn ook veel andere culturele gebruiken en regels die we goed moeten onthouden. ‘Nooit wijzen met wijsvinger, maar met duim' of ‘ wisselgeld mag je níet aannemen met je linkerhand, deze is namelijk onrein' zijn een paar voorbeelden. Er wordt Indonesisch gesproken. Deze taal staat niet heel hoog bij mij in het rijtje, dus hier zal ik ook het één en ander voor moeten leren, maar dat doe ik daar al gaandeweg.

Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal zal zijn en hoe het allemaal zal gaan.., nu nog wel ontspannen maar de zenuwen en de kriebels zullen in de loop van deze dag en morgen wel komen. Ik hoop op een Mooie, Leerzame, Avontuurlijke, Gelukkige tijd daar en ik zal proberen jullie iets meer op de hoogte te houden dan dat in Afrika het geval was.

Dan nog even dit:

Weer voor Ambon, Indonesië

Hiermee wil ik afsluiten.

Jullie horen van me!! En als jullie leuke verhalen hebben, of me gewoon even een mailtje willen sturen, altijd welkom, altijd leuk!!

Dikke kus en knuffel Leo

p.s. Het kan zijn dat je geen mailtje wilt ontvangen maar dat je per ongeluk in de maillijst staat. Als je dit niet wilt, moet je mee maar even een maitlje doen. leoniehelmink@gmail.com